سوره بقره 256

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِن طَیِّبَاتِ مَا کَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَکُم مِّنَ الأَرْضِ وَلاَ تَیَمَّمُواْ الْخَبِیثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَلَسْتُم بِآخِذِیهِ إِلاَّ أَن تُغْمِضُواْ فِیهِ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ (267)

ای کسانی که ایمان آورده اید ! از (اموال) پاکیزه که به دست آورده اید و از آنچه ما از زمین برای شما بیرون آورده ایم  انفاق و خرج نمایید و قصد نکنید که ازچیزهای که بدر نمی خورد انفاق کنید ؛ در حالی که خود شما حاضر نیستید آن چیزهای بدرد نخور را دریافت کنید مگر با اغماض و چشم پوشی در آن ، و بدانید که الله کاملا بی نیاز و بی حد ستوده است .

از امام صادق (علیه السلام ) نقل شده که این آیه درباره جمعى نازل شد که ثروتهائى از طریق رباخوارى در زمان جاهلیت جمع آورى کرده بودند و از آن در راه خدا انفاق مى کردند، خداوند آنها را از این کار نهى کرد. و دستور داد از اموال پاک و حلال در راه خدا انفاق کنند.                                                                                                                         

در تفسیر ((مجمع البیان )) پس از نقل این حدیث ، از على (علیه السلام ) نقل مى کند که حضرت فرمود: این آیه درباره کسانى نازل گردید که به هنگام انفاق خرماهاى خشک و کم گوشت و نامرغوب را با خرماى خوب مخلوط مى کردند و بعد انفاق مى نمودند به آنها دستور داده شد که از این کار به پرهیزند.                          

 این دو شان نزول هیچگونه منافاتى با هم ندارند و ممکن است آیه در مورد هر دو دسته نازل شده باشد،